کرتین وال

استفاده از دودبند در نماهای کرتـین وال

از سیستم ‌های مانع حریق محیطی (PFB) برای جلوگیری از عبور شعله، دود و گازهای داغ در فضای خالی (اتصال محیطی) بین سطح داخلی مجموعه دیوار خارجی و لبه مجاور مجموعه کف استفاده می‌شود. هنگام آتش سوزی در یک اتاق بیرونی ساختمان، گازهای گرم شده، دود و شعله های آتش در داخل اتاق به طور طبیعی افزایش می یابد. اتصالات محیطی و معابری که به درستی مهر و موم نشده باشند، مسیری برای نفوذ دود، شعله و گازهای حاصل از احتراق به طبقات بالا می باشند و ساکنان طبقات بالاتر را در معرض خطر قرار می دهند.

آیین نامه ASTM E2307، توانایی سیستم ‌های مانع حریق محیطی را برای حفظ آب بندی و جلوگیری از گسترش آتش به دلیل انحراف و تغییر شکل مجموعه دیوار بیرونی کرتین وال در هنگام آتش سوزی اندازه گیری می کند. این استاندارد مدت زمانی را تعیین می کند که سیستم ‌های مانع حریق محیطی انتشار شعله را محدود می کنند. این استاندارد شرایطی را شبیه‌سازی می‌کند که در آن آتش‌سوزی در اتاقی نزدیک دیوار بیرونی شروع می‌شود و ستون آتش از دهانه پنجره خارج می‌شود. یک سیستم ‌های مانع حریق محیطی که به درستی طراحی و آزمایش شده باشند، با در نظر گرفتن حمله آتش از داخل و خارج مجموعه دیوار، از گسترش آتش از داخل از طریق اتصال محیطی جلوگیری می کنند.

آیین نامه ASTM E2307

ASTM E2307 روش تست استاندارد برای تعیین مقاومت در برابر حریق موانع حریق محیطی با استفاده از دستگاه تست کرتین وال در ساختمان های چند طبقه در مقیاس متوسط است. قوانین ساختمان نیازمند آزمایش سیستم های مهار آتش محیطی با استاندارد ASTM E2307 است.

این پروتکل مقاومت در برابر حریق سیستم های مانع حریق محیطی را هنگامی که در معرض یک منحنی استاندارد آتش قرار می گیرند. همانطور که توسط آیین نامه بین المللی ساختمان و آیین نامه ساختمانی کانادا مورد نیاز است، اندازه گیری می کند. یک رتبه بندی مبتنی بر زمان بر اساس افزایش بیش از حد مجاز دما و یک درجه بندی بر اساس عبور شعله یا گازهای داغ از سیستم آزمایش شده ایجاد می شود.
سیستم های مانع آتش محیطی از عبور آتش از طبقه به طبقه در داخل ساختمان در دهانه های بین دیوارهای خارجی و مجموعه های کف و نمای کرتین وال محافظت می کنند. به طور کلی، این شامل یک سیستم از مواد متعدد طراحی، آزمایش و تایید شده به عنوان یک مونتاژ است.